KU SOO DHAWOOW NOLOSHA CUSUB

I

saga oo maalin ku jira Faysbuuggiisa, ayaa Faysbuug waxa uu soo hordhigay dad farabadan oo uu leeyahay ‘ku darso’. Dhuux, horay kaga ma darsane, aad buu u fiirfiiriyey dadkii, isaga oo is lahaa ku darso qofka aad u aragto macquul. Inta uu dadkii eeg eegayey, ayaa waxa ka soo horbaxay qof uu u saaran yahay sawir aad iyo aad u qurxoon. Waxa uu qofkaasi ahaa gabar dhallinyaro ah oo ula muuqatay tii Soomaali ugu qurxoonayd, magaca ugu qoranna uu ahaa Dhool. Xoogaa ayuu profile keedii sii raacraacay, kolkaas buu hadba arkaa sawir bilicsan oo maankiisa ruxa. Xoogaa yar ka dib, waa uu ku darsaday, iyana, shaw markaasi waa isticmaalaysaye, isla markiiba waa ay aqbashay.

Dhuux, quruxdaas baa dardartee, jeerkiiba wuu salaamay. Waa laga qaaday. Kolkaas buu cabbaar la sii sheekeystay. Markii hore, iska tijaabi buu lahaa qoftan bal in ay kula hadli karto, oo si fiican uma aaminsanayn in ay la sheekeysan karto, oo waxa uu is lahaa qoftaan quruxdan leh rag oo dhan baa dabayaacayee, adiga fursad kuuma heli karto, laakiin runtii soo dhaweyn uusan filanayn baa la soo darbay.  

Dhuux, markii uu arkay sida uusan filayn ee ay u qaabishay Dhool, waxa uu bilaabay in uu la sameeyo xiriir joogta ah, oo maalin walba Faysbuug kala haasaawo. Sidii uu qoraal uga la sheekeysaneyey, markii dambe, waxa uu bilaabay in uu Messenger ka dhex waco, oo uu toos u la hadlo. Ayaan ka dib, waxa uu ka qaatay taleefoonka, oo ka wacaa haddii uu Faysbuug ka waayo iyada oo ku jirta.

Wiilkii Dhuux ahaa, aad buu ugu daba dhacay Dhool. Quruxdeeda waxaaba ka daran, hadalkeeda macaan ee jacaylka ku dheehan yahay ee qajilka aanan lahayn ee xaadda kicinaya.

Dhawr jeer buu Dhuux ka codsaday in ay kulmaan, kolkaas bay inta ka yeesho, lagu kulmaa; mar Beerta Nabadda, mar Liido, kolna makhaayadaha magaca leh iyo hudheellda bilicda san.

Marka ay isku yimaadaan, Dhool ma jecla in ay meel fog ka fariisata e, iyada oo aad isku soo qurxisay, bay inta agtiisa soo fariisato, oo isku dhejiso ayey hadallo macaan oo maankiisa lula ku tiraahdaa. Haddii ay aragto firaaqo yar iyo dadka indhihooda oo ka jeestay, mac ayey ku dhejisaa. Kolkaas baa Dhuux inta dareenkiisa meesha ugu sarreeyo tago, aad iyo aad u qasmaa. Markii uu isna fursad yar helo, waxa uu isku dayaa in uu meelo gaar ah ka taataabto, markaas buu arkaa iyada oo isku kala bixinaysa oo ‘yac’ aan iska dhahaynba!

Dhuux, maalin maalmaha ka mid ah ayaa Sheydaan u sheekeeyey. Waxa uu isku la warramay in uu Dhool guri inta ku ballansado, uu la baashaalo, maadaama uu arkay in ay tahay oggol hayin ah. Wiil ay saaxiibbo yihiin oo ay isku jaamacad ahaayeen oo qol kiro ah keligiis degganaa, ayuu maalin inta u tagay, ka codsaday in uu furaha siiyo. Wiilkiina waa ka yeelay. 

Maalin Khamiis ah ayuu Dhool gurigii ku ballansaday. Xilli casar ah ayey ugu timid iyada oo sidii si ka sii daran isku sii qurxisay, oo misena udugga iyo carafta ka baxaysa aan la qiyaasi karin. Markii ay u soo gashayba, xabadka yey Dhuux gelisay, kolkaas baa wiilkii inta, intiisa wax dareenta hawada gashay, uu jawgii ka qasmay.

Makii ay inta isku hal joodari fariisteen, cabbitaan qabow oo uu Dhuux keenay la isku qaboojiyey, ayey Dhool inta isku dhejisay, sideedii ‘mac’ heer sare ah siisay. Dhuux inta is qaban waayey ayuu taataabasho ugu dhaqaaqay. Waa sidii ay rabtaye, inta indhaha dallacday, oo reen bilawday ayey is kala dhigtay. Waa nin la hayee, inta qaarka dambe u deylay ayuu horay galmo kaga bilaabay. Qof macallimad ah ayey ahayde, wiilkii tab iyo raaxo uusan weligi arag ayey u samaysay, kolkaas baa Dhuux oo shaw aad u hamuun qabay, shan jeer galabtaas ka waraaabay. Marka ay hawshii dhammaysteen buu sii sagoontiyey.

Dhuux, galabtaas waxa uusan weli dhaayo ka qaadin buu arkay. Gabar qurxoon oo reero jacayl ah, dhego nugul, dareen xoogle leh, isla markaasina raaxo qanja kuu geynaysa, ayaa uu helay! Wiilkii jacayl hor leh buuba u sii qaaday Dhool. Sidii ayuu xiriirkii iyo mid ka sii fiican u la sii yeeshay. Dhawr jeer oo kalena, isla gurigii ayuu inta ugu yeertay, sidii loo marqaami jiray iyo si ka wacanna Sheydaanka la isaga naaray.

Bilo ka dib, wiilkii Dhuux ahaa war uusan ku farxin ayaa u yimid. Maalin maalmaha ka mid ah ayaa isaga oo sidiisii u la sheekeysanaya Dhool, waxa ay mar u sheegtay war gebigiisiiba beddelay. Waxa ay ku tiri hadal kan, “Macaane, qalbi, Dhuuxow, arrin yar oo aan kaa qarin jiray ayaan doonayaa in aan kula wadaago.” Suuye, “Macaanto soo daah.” “Macaane, wax kale ma ahane, waxa aan ahay gabar la nool cudurka AIDS-ka. Marka waxa aan doonayey in aan arrintaasi ku sheego.” Wiilkii inta naxay ayuu ku yiri, “Walaalay ha igu ciyaarin, maxaad sheegaysaa?” Sayte, “Xabiibi, Walaahi Billaahi, cudurkaas baan qabaa.”  

Dhuux, isla markiiba khadkii ayuu jaray. Si uu arrintaasi u soo caddeeyana, waxa uu tagay isbitaal, kolkaas baa loo sheegay in uu qabo cudurkaasi. Inta uu naxay oo caddaaday oo madoobaaday, ayuu waalli ku dhawaaday. In uu gabadhaasi dilo ayuu go’aan ku gaaray, laakiin dhibka ugu weyn ayaa ahaa in uusan aqoonba gurigeeda iyo halka ay deggan tahay. Wax kale ma samayn kara e, inta uu wacay gabadhii ayuu haaraan, habaar, cay iyo qeylo isugu daray. Markii uu hadalkii dhammaystay, ayaa inta si deggan loogu qoslay waxaa war oo dhan loogu soo koobay, “Saaxiib, ku soo dhawoow nolosha cusub.”

Sheekadani waxa ay ka mid tahay 53da sheeko ee ku jirta buugga CIBRO oo haatan laga heli karo Dukaammada Buugta: MUQDISHO, HARGEYSA, BURCO, GAROWE, BOOSAASO, GALKACYO, BALADWEYNE, BAYDHABO IYO KISMAAYO.

Waxaa qoray: Suldaan Nayruus

Email: nayruus@gmail.com